Caboclo Guerreiro Vô Corrente mp3 PDF caderno cifras Niver 29 setembro #SantoDaime #CabocloGuerreiro

Caboclo Guerreiro Vo Corrente

Nota: devido a revista virtual “Arca da união” ter saído do ar, o relativo texto estará a disposição no site A Família Juramidam até que ele seja disponibilizado em pdf pela própria equipe da Arca.

“Quando lembrar de mim
Não chora, canta por favor…
Sou um passarinho, vivo a voar
Adeus água, adeus floresta
Adeus tudo que deixei aí…”
(Baixinha)

EM HOMENAGEM AO PADRINHO MANOEL CORRENTE, NO ANO DE SUA PASSAGEM, ASSIM ESCREVEU O IRMÃO ANTOINE YAN MONORY (“Revista da Flor das Águas”, Número 1 – 1996, Rio Branco – Acre):

“Ele era nascido o dia 29 de setembro, dia de São Miguel, e desencarnou com 85 anos. Ele foi uma pessoa que chegou ao Daime depois do seu filho, o Chico Corrente, começando desta forma no Alto Santo com o Mestre Irineu em vida. Ele contava que tinha até um certo medo do Mestre, e do Daime, naquele tempo. Depois que o Mestre se foi, eles lá mandaram ele acompanhar o Padrinho Sebastião, há pouco tempo separado da igreja fonte e que havia ido fundar o seu próprio centro na dita Colônia Cinco Mil.

Pela sua trajetória ele foi um companheiro fiel deste último, em muito grandes e delicados momentos, se tornando também um grande general na espiritualidade. Pelo final ele foi esta pessoa de Luz, muito especial, pessoa chave do seu reinado, sendo um guardião e um orientador de peso para muitos.

Um caráter próprio das pessoas iluminadas ou realizadas espiritualmente é de terem muitas vezes, na idade avançada principalmente, uma energia de criança, na pureza, na soltura, na inocência. E assim era ele, embora soubesse também muito bem dar umas boas disciplinas quando precisasse, sendo por esse lado bem sério, e com muito conhecimento. Trazia com ele um forte poder de cura e de limpeza, que se manifestava de modo geral só pela sua presença – além de, por vezes, assumir formas inesperadas ou incomuns – , com muita simplicidade.

Era uma pessoa, justamente, muito simples, e muito lúcida no seu tempo, que ensinava a humildade pelo seu próprio comportamento. Ele tinha os lábios leporinos, e tinha que prestar atenção quando ele falava, porém se entendia “quase tudo”, e ele falava coisas grandes e pequenas, muitas vezes mensagens que só anos mais tarde iríamos lembrar e entender, e era um ser muito querido e fino, uma “flor de pessoa”, e até quase uma fadinha dos Contos…

Foi pai de uma grande e importante família, com uns filhos e umas filhas especiais como são a Francisca e o Francisco, este Chico, médium forte e sábio.

Temos uma história de sua infância para contar, sendo que ele nasceu no Nordeste, no Piauí, e veio de navio para o Acre na época da borracha. Ele tinha perdido o seu pai cedo, e com onze anos estava um dia em casa quando chegou por lá alguns capangas do famigerado Lampião. Perguntaram se tinha comida, e ele respondeu que não, que não tinha… Aí, eles pegaram ele e puseram uma pistola em cada orelha… vendo a morte de perto, como contava… Mas não aconteceu nada com ele, porém botaram o seu companheiro, mais adulto, para correr atrás dos cavalos.

Ele era uma pessoa de disciplina, que não gostava de ver as pessoas brincar com a espiritualidade, sendo que ele era um esteio espiritual importante da Corrente de Luz da qual participava.

Temos uma lembrança querida deste nosso velho, sendo que foi ele, quando das primeiras vezes que nos deparamos com o Sagrado Feitio do Daime, que nos ensinou a cuidar das folhas da Rainha, com todo carinho e atenção “como há de ser”. Era lavando, várias lavagens, fiscalizando de alguma forma a catação das mulheres, na força das águas doces, sob a luz do Sol ou do luar, e a luz do Divino Mestre… Foi ele quem zelou mesmo das folhas, durante muitos anos, pondo-as aconchegadas nas folhas de bananeira, as regando sempre, por vezes escondidas em recantos discretos sob a sombra fresca da verde e amorosa floresta. Isto há de ser lembrado!…

Ele falava uma coisa muito boa para nós lembrarmos agora, sendo quase um hai-ku taoísta (uma frase ou idéia curta, de caráter enigmático, tendo um significado espiritual para destrinchar), de que QUEM ESTÁ CERTO ESTÁ ERRADO, E QUEM ESTÁ ERRADO ESTÁ CERTO.

Podemos relacionar isto com a temática das normas de ritual, ou das formas “certas” ou apropriadas de agir de modo geral, e assim às vezes uma pessoa parece estar “errada” mas está certa porque está seguindo o seu coração, a sua intuição, o seu próprio destino…

Nos últimos tempos da sua vida, estando doente materialmente, ele pode visitar e receber ajuda da casa da Irmã de Caridade Francisca Gabriel, como é chamada, e assim comprovando o valor de uns para com os outros… Ele gostou de lá, e falou que o Mestre era único!

Este humilde “Mestre”, na sua Linha, estava justamente lutando para a sua saúde, e ele não queria e não achava que era o momento de partir ainda, até pouco tempo antes do seu desencarnar. Eram desta forma sempre realizados muitos trabalhos de cura e atendimentos para ele. Porém, dentro desta luta, ele chegou num ponto em que decidiu ir mesmo…

Foi antes do São José de 1996, e ele foi chamando as pessoas, uma por uma, falando que era para parar de rezar para ele ficar, que era a sua hora… Mas não foi neste dia ainda, de São José, e ele até teve uma melhora. Passou alguns dias ele recolhido, como sempre bem lúcido em todos estes tempos, comunicando as suas últimas diretrizes e mensagens de Luz.

Chegou o dia de Sábado, ele olhou para a luz do dia e falou: – “Que dia bonito, eu quero ir é hoje!…”, e estava dando um céu azul especial, bonito mesmo. Ele ficou olhando o tempo todo pela janela. Chegou uma pessoa próxima, se atuou, começou a cantar, e ele começou a cantar também os seus hinos. Cantou o “Caboclo Guerreiro”(2) , e ele foi assim mesmo, cantando com força e com fé, na sua passagem de Mestre (se fala que na mesma hora alguém soltou um foguete na vila…). Esta é digna de ser comparada às passagens dos Mestres orientais, que desencarnam de forma consciente, em “sámadhi”, ou êxtase místico… sendo no caso do Daime, este mesmo “sámadhi” alcançado através dos hinos. Esta passagem é própria também dos “homens de poder”, como os anciãos, os velhos xamãs das tribos norte-americanas, por exemplo, os quais sabem e podem escolher o melhor dia para atender o chamado do “mundo dos espíritos”.

Este nobre homem nasceu o dia de São Miguel, em 1911, e desencarnou num Sábado, dia também de São Miguel na semana, o dia 23 de Março, dentro do período da Quaresma.”

Padrinho Manoel Corrente – Vo Corrente

Antoine Yan Monory* wrote, in the year of his passage, in honor to Padrinho Manoel Corrente.

He was born on September the 29th, Saint Michael’s day, and passed away with 80 years old.

He was a person who arrived in the Daime after his son, Chico Corrente, starting thus in the Alto Santo with Mestre Irineu still alive. He would tell that he even had a certain fear of Mestre, and of the Daime, in that time. After Mestre was gone they told him to accompany Padrinho Sebastião, who had recently separated from the headquarters’ church to found his own center in the so called Colônia Cinco Mil.

He was, through his trajectory, a faithful companion of Padrinho Sebastião, in many great and delicate moments, also becoming himself a great general in the spirituality. By the end he was this enlightened person, very special, key person of his reign, being a guardian and a significant guider for many.

The inherent character of an enlightened person, or spiritually fulfilled, is of having many times, mostly in the advanced age, a child’s energy, in the purity, in the looseness, in the innocence. And this way he was, although he also knew very well to discipline when it was needed, being on this matter a very serious person and with much knowledge. He would bring along with him a strong power of cure and cleansing, which would be generally manifested only by his presence; besides, on occasion, taking over unexpected or uncommon forms, with much simplicity.

He was a very lucid and simple person in his time, who taught humility through his own behavior. He had the harelips and we had to pay attention when he spoke, however we understood “almost everything”, and he would say great and small things, many times messages that only years later would be remembered and understood. He was a very fine and dear person, lovely, almost like a little fairy…

He was the patriarch of a great and important family, with some special sons and daughters, like Francisca and Francisco, being Chico a powerful and wise spiritual medium.

We have a history from his childhood to narrate: he was born in the Northeast of Brazil, in Piauí, and he came to Acre by ship, in the time of the rubber. He had lost his father early in life and when he was eleven years old, at home, some marauders of the renowned Lampião* arrived. They asked if he had food, and he answered no, that he did not have… Then they grabbed him and placed a pistol in each of his ears… seen death from up close, as he told… but nothing happened with him, however they put his companion, older, to run behind the horses.

He was a person of discipline who did not like people to play with spirituality, and he was an important spiritual reference in the light current of which he took part.

We have a dear memory of this old man and it was him, in the first times that we made the Daime, who taught us to care for the Queen leaves, with all fondness and attention “as it is supposed to be done”. Washing it several times, fiscalizing somehow the women’s task of picking the leaves, in the force of the fresh waters, under the sunshine or of the moonlight, and the light of the Divine Master… it was him who really took care of the leaves, during many years, resting them in the banana tree leaves, always watering them, on occasion hidden in discreet nooks under the fresh shadow of the green and loving forest. This ought to be reminded!

He used to say a very good thing that it is worthy to remind, being almost a Taoist Haiku (a sentence or a short idea, of enigmatic character, having a spiritual meaning to resolve), that “Who is right is wrong, and who is wrong is right”. We can relate this with the norms of ritual thematic, or with the “right” way of doing things, and this way sometimes a person seems to be “wrong” but he is right because he is following his heart, his intuition, his own destiny…

In the last years of his life, being physically sick, he managed to visit and receive help from the house of the Charitable Sister Francisca Gabriel*, as she is called, this way proving the value given to each other… he liked over there but he said that Mestre [Irineu] was unique!

Francisca Gabriel* was a distinct member of the so called Barquinha.
Lampião* was the great hero of Brazilian folklore. Lampião (“Oil Lamp” in Portuguese) was the nickname of “Captain” Virgulino Ferreira da Silva, the most famous leader of a Cangaço band (marauders and outlaws who terrorized the Brazilian Northeast in the 1920s and 1930s). Thus started the legend of Lampião and Maria Bonita (his companion), who became subjects of innumerable folk stories, with all the elements of drama, passion, and violence typical of “Far West” stories. By many, he was considered a folk hero, a kind of Robin Hood and the head of a peasant revolt against the all-dominant, feudal farmers of the region (the so-called coronels). The fact remains that he was the most notorious of the many rural bandits (in his own admission) that infested the poor hinterland of Northeast Brazil (wikipedia).

This humble “master” of his own lineage was exactly fighting for his health, neither wanting nor thinking that it was the moment to depart yet, even little time before his passing away. Because of this many healing and assistance works were held for him. However, within this fight, he came to a point in which he decided to really go… before the Saint Joseph’s of 1996 he called the people, one by one, saying that it was to stop praying in order for him to stay, that his hour had come… But it didn’t happen on this day yet, of Saint Joseph, and he even improved a little. Some days passed with him under rest, as usual very lucid in all of these moments, communicating his last guidelines and messages of light.

When Saturday arrived he looked at the day light and said, “What a beautiful day; today is the day I want to go!”, and it was really a special blue sky, really beautiful. He kept looking the whole time through the window. Someone came close, started channeling, started to sing, and he also started to sing his hymns. He sang the hymn “Caboclo Guerreiro” and this is how he passed away, singing with force and with faith, in his “master’s” passage (it is said that at the same moment someone fired a fireworks in the village…). This is worthy of being compared to the passage of the oriental masters’, who disincarnate in a conscious way, in “Samadhi”, or mystic ecstasy… being in the case of the Daime, this same “Samadhi” reached through the hymns. This passing away is also characteristic of the “men of power”, like the elders, the old shamans of the North American tribes for example, who knows and can choose the best day to attend the “world of the spirits” call.

This noble man was born on the day of Saint Michael, in 1911, and passed away on a Saturday, also the week day of Saint Michael, March the 23rd, within the Lent’s Period”.

***

de la pagina A FAMILIA JURAMIDAM

CABOCLO GUERREIRO – VO CORRENTE

Antoine Yan Monory * ha scritto, nel corso del suo passaggio, in onore di Padrinho Manoel Corrente.

Era nato il 29 settembre, giorno di San Michele, e morì con 80 anni di età.

Era una persona che è arrivato nel Daime dopo che suo figlio, Chico Corrente, iniziando così in Alto Santo con Mestre Irineu ancora vivo. Egli avrebbe detto che aveva anche un certo timore di Mestre, e del Daime, in quel tempo. Dopo Mestre fu andato gli hanno detto di accompagnare Padrinho Sebastião, che si era da poco separato dalla chiesa, della sede centrale di fondare una propria sede nel cosiddetto Colônia Cinco Mil.

Era, con la sua traiettoria, un fedele compagno di Padrinho Sebastião, in molti grandi e delicati momenti, diventando anche lui un grande generale nella spiritualità. Alla fine era questa persona illuminata, molto speciale, personaggio chiave del suo regno, essendo un guardiano e un guider significativo per molti.

Il carattere intrinseco di una persona illuminata, o spiritualmente soddisfatto, è di avere più volte, per lo più in età avanzata, l’energia di un bambino, nella purezza, nella scioltezza, nell’innocenza. E così è stato, anche se sapeva anche molto bene alla disciplina quando era necessario, essendo al riguardo una persona molto seria e con molta conoscenza. Egli avrebbe portato con sé un forte potere di cura e pulizia, che sarebbe in genere manifesta solo con la sua presenza; inoltre, a volte, presa in consegna forme inaspettate o poco diffusa, con molta semplicità.

Era una persona molto lucida e semplice nel suo tempo, che ha insegnato l’umiltà attraverso il proprio comportamento. Aveva il labbro leporino e abbiamo dovuto fare attenzione quando parlava, ma abbiamo capito “quasi tutto”, e diceva grandi e piccole cose, molti messaggi volte che solo anni dopo, sarebbe stato ricordato e compresi. Era una persona molto fine e caro, bello, quasi come una piccola fata …

E ‘stato il patriarca di una grande e importante famiglia, con alcuni figli e figlie speciali, come Francisca e Francisco, essendo Chico un mezzo spirituale potente e saggio.

Abbiamo una storia dalla sua infanzia a narrare: è nato nel Nord-Est del Brasile, in Piauí, e lui è venuto a San Giovanni d’Acri in nave, al tempo della gomma. Aveva perso il padre in giovane età e quando aveva undici anni, a casa, * arrivati ​​alcuni predoni del celebre Lampião. Hanno chiesto se aveva cibo, e lui ha risposto di no, che non aveva … Poi lo afferrò e messo una pistola in ciascuna delle sue orecchie … morte visto da vicino, come ha detto … ma niente è successo con lui, ma hanno messo il suo compagno, più vecchio, a correre dietro ai cavalli.

Era una persona di disciplina che non piace alle persone di giocare con la spiritualità, e lui è stato un importante riferimento spirituale nella corrente luce di cui ha preso parte.

Abbiamo un caro ricordo di questo vecchio e che era lui, nei primi tempi che abbiamo fatto il Daime, che ci ha insegnato a prendersi cura le foglie Regina, con tutta l’attenzione e affetto “, come si suppone essere fatto”. Lavare più volte, fiscalizing qualche compito delle donne di raccogliere le foglie, nella forza delle acque dolci, sotto il sole o la luna, e la luce del Divin Maestro … è colui che è veramente preso cura delle foglie era, durante molti anni, appoggiandoli nelle foglie degli alberi di banane, loro innaffiamento sempre, a volte nascosti in angoli discreti sotto l’ombra fresca della foresta verde e amorevole. Questo dovrebbe essere ricordato!

Diceva una cosa molto buona che è degno di ricordare, essendo quasi un taoista Haiku (una frase o una breve idea, di carattere enigmatico, con un significato spirituale per risolvere), che “Chi ha ragione è sbagliato, e che è sbagliato è giusto “. Possiamo in relazione questo con le norme di tematiche rituali, o con il modo “giusto” di fare le cose, e in questo modo a volte una persona sembra essere “sbagliato” ma lui è giusto, perché sta seguendo il suo cuore, la sua intuizione, la sua il destino …

Negli ultimi anni della sua vita, essendo fisicamente malato, è riuscito a visitare e ricevere aiuto dalla casa della sorella Charitable Francisca Gabriel *, come viene chiamata, in questo modo dimostrare il valore dato a vicenda … gli piaceva lì, ma egli ha detto che Mestre [Irineu] era unico!

Francisca Gabriel * era un membro distinto del cosiddetto Barquinha.
Lampião * è stato il grande protagonista del folklore brasiliano. Lampião (“Lamp Oil” in portoghese) era il soprannome di “Capitano” Virgulino Ferreira da Silva, il più famoso leader di una banda di predoni Cangaço (e fuorilegge che terrorizzò il Nordest brasiliano nel 1920 e 1930). Così ha iniziato la leggenda di Lampião e Maria Bonita (suo compagno), che divenne soggetti di innumerevoli racconti popolari, con tutti gli elementi del dramma, passione, e la violenza tipica delle storie “Far West”. Per molti, era considerato un eroe popolare, una sorta di Robin Hood e la testa di una rivolta contadina contro i tutto-dominanti, contadini feudali della regione (i cosiddetti coronels). Resta il fatto che egli era il più noto dei molti banditi rurali (nella sua stessa ammissione) che infestavano i poveri entroterra di Nordest del Brasile (wikipedia).

Questa “maestro” umile della propria stirpe era esattamente combattendo per la sua salute, non volendo nemmeno pensando che fosse il momento di partire ancora, anche poco tempo prima del suo trapasso. A causa di questa guarigione e di assistenza molte opere sono state detenute per lui. Tuttavia, all’interno di questa lotta, è venuto a un punto in cui ha deciso di andare veramente … prima che il San Giuseppe del 1996 ha chiamato il popolo, uno per uno, dicendo che doveva smettere di pregare in modo per lui di rimanere, che la sua ora era giunta … Ma non è accaduto in questo giorno ancora, di San Giuseppe, e ha anche migliorato un po ‘. Alcuni giorni passarono con lui sotto resto, come al solito molto lucido in tutti questi momenti, comunicando le sue ultime linee guida e messaggi di luce.

Quando Sabato arrivò, guardò la luce giorno e disse: “Che bella giornata; oggi è il giorno che voglio andare! “, ed è stato davvero speciale cielo blu, veramente bello. Continuava a guardare tutto il tempo attraverso la finestra. Qualcuno è venuto vicino, ha iniziato la canalizzazione, ha iniziato a cantare, e anche lui cominciò a cantare le sue inni. Ha cantato l’inno “Caboclo Guerreiro” e questo è il modo della sua morte, cantando con la forza e con la fede, nel suo passaggio “padrone” (si dice che nello stesso momento in cui qualcuno ha sparato fuochi d’artificio nel villaggio …). Questo è degno di essere paragonato al passaggio dei maestri orientali ‘, che disincarnato in modo consapevole, in “Samadhi”, o estasi mistica … essere nel caso del Daime, questo stesso “Samadhi” raggiunto attraverso gli inni . Questa scomparsa è anche caratteristico degli “uomini di potere”, come gli anziani, i vecchi sciamani delle tribù del Nord America, per esempio, chi sa e può scegliere il giorno migliore per frequentare il “mondo degli spiriti” chiamata.

Questo nobile uomo è nato il giorno di San Michele, nel 1911, e morto il Sabato, anche il giorno della settimana di San Michele, il 23 marzo, nell’ambito della Quaresima Periodo “.

***

Antoine Yan Monory *, un fotografo brasiliano francese, è stato negli anni ’80 un importante attivista del “Flor das Águas”, un medicinale nucleo produzione erbe della chiesa Céu da Montanha (Mauá), con un lavoro fortemente identificato con il movimento conosciuto come “umbandaime”. Dopo il 1992 si è trasferito a San Giovanni d’Acri, dove ha iniziato a frequentare il centro della Madrinha Francisca Gabriel nel quartiere del Isaura Parente, a Rio Branco. Rivista The Flor das Águas ‘, su Ayahuasca e la natura, è stato pubblicato e prodotto da lui in un modo del tutto indipendente, composto purtroppo di soli due edizioni (tutto esaurito). Oggi Yan risiede di nuovo in Francia.

PADRINHO MANOEL CORRENTE – VO CORRENTE

Antoine Yan Monory * schreef, in het jaar van zijn passage, in ere te Padrinho Manoel Corrente.

Hij werd geboren op september 29, Sint-Michielskerk dag, en overleed met 80 jaar oud.

Hij was een persoon die na zijn zoon, Chico Corrente in de Daime aangekomen, begint dus in de Alto Santo met Mestre Irineu nog in leven. Hij zou vertellen dat hij had zelfs een zekere angst voor Mestre, en van de Daime, in die tijd. Na Mestre weg was verteld dat ze hem te begeleiden Padrinho Sebastião, die onlangs gescheiden van de kerk van het hoofdkwartier van zijn eigen centrum in de zogenaamde Colônia Cinco Mil gevonden.

Hij was, door zijn traject, een trouwe metgezel van Padrinho Sebastião, in vele grote en gevoelige momenten, ook zelf een groot generaal in de spiritualiteit steeds. Tegen het einde was hij deze verlichte persoon, heel bijzonder, de belangrijkste persoon van zijn regering, die een voogd en een aanzienlijke guider voor velen.

De inherente aard van een verlicht persoon of geestelijk vervuld, is het hebben van vele malen, meestal in de leeftijd, de energie van een kind in de zuiverheid in de losheid in de onschuld. En op deze manier was hij, hoewel hij wist ook heel goed om discipline als het nodig was, dat over deze kwestie een zeer ernstige persoon en met veel kennis. Hij zou samen te brengen met hem een ​​sterke kracht van genezing en zuivering, die in het algemeen zou worden gemanifesteerd alleen door zijn aanwezigheid; bovendien soms, overnemen onverwachte of ongewone vormen met veel eenvoud.

Hij was een zeer helder en eenvoudig mens in zijn tijd, die nederigheid geleerd door zijn eigen gedrag. Hij had de hazenlip en we moesten letten wanneer hij sprak, maar we begrepen “bijna alles”, en hij grote en kleine dingen, vele malen berichten die pas jaren later zou worden herinnerd en begrepen zou zeggen. Hij was een zeer fijne en lieve persoon, mooi, bijna als een kleine fee …

Hij was de patriarch van een grote en belangrijke familie, met een aantal bijzondere zonen en dochters, zoals Francisca en Francisco, dat Chico een krachtige en verstandige spirituele medium.

We hebben een geschiedenis van zijn jeugd te vertellen: hij werd geboren in het noordoosten van Brazilië, in Piauí, en hij naar Acre kwam per schip, in de tijd van de rubber. Hij had zijn vader al vroeg in het leven verloren en toen hij elf jaar oud was, thuis, sommige plunderaars van de gerenommeerde Lampião * aangekomen. Ze vroeg of hij voedsel had, en hij antwoordde niet, dat hij niet had … Toen pakte ze hem en plaatsten een pistool in elk van zijn oren … gezien de dood van dichtbij, zoals hij vertelde … maar niets gebeurd met hem, maar zetten ze zijn metgezel, ouder, te lopen achter de paarden.

Hij was een persoon van discipline die niet van mensen om te spelen met spiritualiteit, en hij een belangrijke spirituele verwijzing in het licht huidige waarvan hij deelnam was.

We hebben een dierbare herinnering aan deze oude man en het was hem, in de eerste keren dat we de Daime, die ons geleerd om de zorg voor de koningin bladeren, met alle genegenheid en aandacht “, zoals het hoort te worden gedaan”. Wast het meerdere keren, fiscalizing een of andere manier de vrouwen de taak van het kiezen van de bladeren, in de kracht van de zoete wateren, onder de zon of van het maanlicht, en het licht van de Goddelijke Meester … het hem die zorgde echt voor het bladeren was, gedurende vele jaren, rusten ze in de bananenboom bladeren, ze altijd water geven, soms verborgen in discrete hoekjes onder de frisse schaduw van de groene en liefdevolle bos. Dit zou moeten worden herinnerd!

Hij gebruikte om te zeggen een zeer goede zaak dat het waard is om te herinneren, is bijna een taoïstische Haiku’s (een zin of een korte voorstelling, van raadselachtige karakter, met een spirituele betekenis op te lossen), dat “Wie is juist verkeerd is, en die is verkeerd juist is “. We kunnen dit verband met de normen van de rituele thematische, of met de “juiste” manier om dingen te doen, en op deze manier soms een persoon lijkt te zijn “fout”, maar hij heeft gelijk, want hij volgt zijn hart, zijn intuïtie, zijn eigen lot …

In de laatste jaren van zijn leven, fysiek ziek, slaagde hij erin om te bezoeken en hulp krijgen van het huis van de Charitable Zuster Francisca Gabriel *, zoals ze wordt genoemd, op deze manier bewijst de waarde die aan elkaar … hij hield daar maar Hij zei dat Mestre [Irineu] was uniek!

Francisca Gabriel * een afzonderlijke lid van de zogenaamde Barquinha.
Lampião * was de grote held van de Braziliaanse folklore. Lampião (“Oil Lamp” in het Portugees) was de bijnaam van “Captain” Virgulino Ferreira da Silva, de bekendste leider van een Cangaço band (plunderaars en bandieten die de Braziliaanse noordoosten in de jaren 1920 en 1930 terroriseerde). Zo begon de legende van Lampião en Maria Bonita (zijn metgezel), die onderwerpen van talloze volksverhalen werd, met alle elementen van drama, passie en geweld een typisch voorbeeld van “Far West” verhalen. Door velen werd hij beschouwd als een volksheld, een soort Robin Hood en het hoofd van een boerenopstand tegen de alles overheersende, feodale boeren van de regio (de zogenaamde Coronels). Het feit blijft dat hij was de meest beruchte van de vele landelijke bandieten (in zijn eigen zeggen) dat de arme achterland van Noordoost-Brazilië (wikipedia) besmet.

Deze nederige “master” van zijn eigen afkomst was precies vechten voor zijn gezondheid, noch willen noch denken dat het was het moment nog te vertrekken, nog weinig tijd voor zijn overlijden. Vanwege deze vele helende en bijstand werken werden voor hem gehouden. Echter, binnen deze strijd, kwam hij tot een punt waarop hij besloot om echt te gaan … voor de Heilige Jozef van 1996 riep hij het volk, één voor één, te zeggen dat het was om te stoppen met bidden, om voor hem te blijven, dat zijn uur gekomen was … Maar het gebeurde niet op deze dag nog, van Sint-Jozef, en hij zelfs iets verbeterd. Enkele dagen voorbij met hem onder de rest, zoals gebruikelijk zeer helder in al deze momenten, het communiceren zijn laatste richtlijnen en berichten van het licht.

Toen zaterdag kwam hij keek naar de dag licht en zei: “Wat een mooie dag; vandaag is de dag dat ik wil gaan! “, en het was echt een speciale blauwe hemel, echt mooi. Hij bleef naar de hele tijd door het raam. Iemand kwam dicht, begon channeling, begon te zingen, en begon hij ook aan zijn liederen te zingen. Hij zong het lied “Caboclo Guerreiro” en dit is hoe hij overleed, zingen met kracht en met geloof, in zijn “meester” passage (er wordt gezegd dat op hetzelfde moment dat iemand vuurde een vuurwerk in het dorp …). Dit is het waard om te worden vergeleken met de passage van de oosterse meesters ‘, die desincarneren op een bewuste manier, in “Samadhi”, of mystieke extase … het zijn in het geval van de Daime, deze zelfde “Samadhi” bereikt door de hymnen . Dit overlijden is ook kenmerkend voor de “mannen van de macht”, zoals de oudsten, de oude sjamanen van de Noord-Amerikaanse stammen bijvoorbeeld, die weet en de beste dag kunt kiezen om de “wereld van de geesten” oproep bij te wonen.

Deze nobele man werd geboren op de dag van Sint-Michiel, in 1911, en overleed op zaterdag, ook de week dag van Sint-Michiel, maart 23, binnen de Lent’s Periode “.

***

Antoine Yan Monory *, een Franse Braziliaanse fotograaf, was tijdens de jaren ’80 een belangrijke activist van de “Flor das Águas”, een geneeskrachtige kruiden productie kern van de kerk Céu da Montanha (Mauá), met een werk sterk geïdentificeerd met de beweging bekend als “umbandaime”. Na 1992 verhuisde hij naar Akko, waar hij begon aan het centrum van de Madrinha Francisca Gabriel in de wijk de Isaura Parente’s, in Rio Branco te wonen. Het tijdschrift van de Flor das Águas ‘, over Ayahuasca en de natuur, werd gepubliceerd en geproduceerd door hem in een totaal onafhankelijke manier, die bestaat helaas slechts twee edities (uitverkocht). Tegenwoordig woont Yan weer in Frankrijk.
http://afamiliajuramidam.org/english/the_companions/manoel_corrente.html

アントワーヌヤンMonory *がPadrinhoマノエルCorrenteに敬意を表して、彼の通路の年に、書いた。

彼は聖ミカエルの日、9月29日に生まれ、80歳で亡くなりましたした。

彼はまだ生きているメストレIrineuとアルトサントでこのように始まる、彼の息子、チコCorrente後にDaimeに到着した人だった。彼はその時に、彼もメストレの特定の恐怖を持っていたことがわかり、そしてDaimeのだろう。メストレは消えていた後、彼らは最近、いわゆるコロニアシンコミルで彼自身のセンターを見つけたように本社の教会から分離していたPadrinhoセバスチャンを、同行する彼に言った。

彼はまた、彼自身の精神に大きな一般になって、多くの偉大な繊細な瞬間の彼の軌跡、Padrinhoセバスチャンの忠実な仲間を通じて、だった。年末までに、彼は保護者と多くの人にとって重要なガイダーなので、この悟りを開いた人、彼の治世の非常に特別な、キーパーソンだった。

本来の悟りを開いた人のキャラクター、または精神的に満たされ、無罪で、緩みで、純度で、主に高齢、子供のエネルギーで、多くの時間を有するものである。彼はまた、この問題は非常に深刻な人にと多くの知識と一緒にいる、それが必要とされた規律に非常によく知っていたが、このように彼は、でした。彼は彼と一緒に、一般的に唯一の彼の存在によって明らかにされるであろう治療法とクレンジングの強い力を、一緒に持って来るでしょう。加えて、機会に、多くのシンプルさと、予期しない、または珍しくフォームを引き継ぐ。

彼は自分の行動を通じて謙虚に教え彼の時間、で非常に明快でシンプルな人だった。彼はharelipsを持っていたし、彼が話したとき、我々は注意を払う必要があった、しかし、我々は「ほとんどすべて」を理解し、そして、彼は唯一の年後に記憶され、理解されている素晴らしいと小さなもの、何度もメッセージを言うでしょう。彼はほとんど少し妖精のように、素敵な非常に細かいと親愛なる人、だった…

彼はチコ強力かつ賢明な精神的な媒体で、フランシスカとフランシスコのようないくつかの特別な息子や娘、で、素晴らしいと重要な家族の家長だった。

私たちは、ナレーションを幼少期からの歴史を持っている：彼はピアウイブラジルの北東部、で生まれ、彼はゴムの時に、船でアッコに来ました。彼は、人生の早い段階で父親を失っていたし、彼が11歳の時、自宅で、有名なLampiãoの一部略奪者は、*到着した。彼は食べ物を持っていた場合、彼らは尋ねていない、と彼は答え、彼は持っていなかったこと…それから、彼らは彼をつかんで、彼が言ったように、クローズアップから彼の耳の各…見た死亡にピストルを置いた…しかし、何も彼と一緒に起こった、しかし彼らは、馬の後ろに実行するために、古い仲間を置く。

彼は、人々が精神性と遊ぶのが好きではなかった規律の人だった、と彼は、彼が参加したそのうちの光電流の重要な精神的な言及した。

我々は、この老人の親愛なるメモリを持っており、それは我々が「それが行われることになっているように、「すべての溺愛と注意して、女王の葉の世話をするために教えてくれたDaimeを作った最初の時代に、彼だった。それは本当に葉の世話をした人は彼だった…、それを数回洗浄何とか女性の新鮮な海の力で、太陽の光の下や月明かりの、葉を摘みのタスク、および神マスターの光をfiscalizing、長年の間に、常に緑と愛情の森の新鮮な影の下控えめな隅に隠された機会に、それらの水やり、バナナの木の葉でそれらを休んで。これが思い出されるべき！

彼は、誰が権利であることは間違っている」ことを、ほとんど道教俳句（解決するための精神的な意味を持つ謎の文字の文章や短いアイデア、、）であること、それは思い出させるために価値があることを非常に良いことを言っていた、と誰が「右で間違っている。私たちは、儀式のテーマ別の規範、または物事の “正しい”方法でこれを関連付けることができ、そしてこのように、時には人が「間違っている」のようですが、彼は彼の心に従っているので、彼は右である、彼の直感、自分自身の運命…

彼の人生の最後の年では、物理的に病気にされて、彼が訪問し、彼女が呼び出されるように、慈善姉妹フランシスカガブリエル*の家から助けを受けるために管理、お互いに与えられた値を証明するこの方法は…彼はあそこましたが彼はメストレ[Irineu]がユニークだと言った！

フランシスカガブリエル*が、いわゆるBarquinhaの明確なメンバーだった。
Lampião*がブラジルの民俗学の偉大なヒーローだった。 Lampião（ポルトガル語で「オイルランプ」）は、 “キャプテン” Virgulinoフェレイラ·ダ·シルバ、（1920年代と1930年代のブラジルの東北を恐怖に陥れ略奪者と無法者）カンガセイロバンドの中で最も有名な指導者のニックネームだった。このようにドラマ、情熱、そして「ファーウェスト」の物語の典型的な暴力のすべての要素と、無数の民話の対象となったLampiãoとマリアボニータ（彼の仲間）、の伝説を開始しました。多くの人に、彼は民俗英雄、ロビン·フッド、地域のすべての優性、封建農民（いわゆるcoronels）に対する農民の反乱の頭のようなものと考えられていた。事実、彼はブラジル北東部（ウィキペディア）の貧しい内陸部を出没（彼自身の入場で）多くの農村盗賊の最も悪名高かったことに変わりはない。

彼自身の系譜のこの謙虚な「マスター」とは、正確に望むことも、それが彼が離れて通過する前に、まだ少しでも時間を出発する瞬間だったと考えてもない、彼の健康のために戦っていた。このため、多くの治癒と支援作品の彼のために開催されました。彼は、それは彼が滞在するために祈って停止するようにしたと言って、1つずつ、人と呼ばれるセントジョセフ1996の前に、しかし、この戦いの中、彼は…彼は本当に行くことにしたものでポイントに来たその彼の時間が来ていた…しかし、それはセントジョセフの、まだこの日に実現しなかった、と彼は少しでも改善された。いくつかの日には、これらの瞬間のすべてで非常に明快ないつものように、残りの下で彼と一緒に渡された彼の最後のガイドラインと光のメッセージを通信する。

土曜日が到着したとき、彼は日の光を見て、どのような美しい一日 “と言った。今日は「！私が行きたい日であり、それは本当に美しい、本当に特別な青空だった。彼は窓からずっと探し続けた。誰かが、近くに来たチャネリング始め、歌い始め、彼はまた彼の賛美歌を歌い始めた。彼は、賛美歌「Cabocloゲレイロ」を歌い、これは彼が（それは同じ瞬間に誰かが…村で花火を発射したと言われて）彼の「マスターの “通路に、力で、信仰で歌って、亡くなった方法です。これが「サマディ」で、意識的な方法で転生東洋の巨匠」、の通路に比較されるの価値がある、または神秘的なエクスタシーは… Daime例にある、この同じ「サマディは「賛美歌を通して到達。離れて渡すこれはまた、「電力の男」の特徴である、長老のように、呼び出し「霊の世界を」に出席するために最高の日を選択することができ知っていて、例えば北米の部族、古いシャーマン。

この高貴な男は四旬節の期間」内、また、土曜日に聖ミカエル、3月23日の週の日1911年に、聖ミカエルの日に生まれ、そして離れて渡されました。

***

アントワーヌヤンMonory *、フランス語ブラジルの写真家は、強くとして知られている動きで識別作業で、80年代の間に「フロールダスアグアス」、教会CEUダモンターニャ（Mauá）の薬草生産核の重要な活動家だった「umbandaime」。彼はリオブランコで、Isauraパレンテの地区にMadrinhaフランシスカガブリエルの中心に出席するために始めた場所1992年後、彼はアッコに移動しました。アヤフアスカと自然約フロールダスアグアス」誌、残念ながらちょうどつのエディション（完売）からなる、完全に独立した方法で彼から発行され、製造した。今日でヤンはフランスで再び存在する。
http://afamiliajuramidam.org/english/the_companions/manoel_corrente.html

padrinho MANOEL CORRENTE – VO CORRENTE – CABOCLO GUERREIRO

Antoine Yan Monory * schrieb, im Jahr seines Durchgang, zu Ehren Padrinho Manoel Corrente.

Er wurde im September geboren den 29., St. Michaels Tag, und starb mit 80 Jahren.

Er war ein Mensch, der in der Daime, nachdem sein Sohn, Chico Corrente im Alto Santo mit Mestre Irineu noch am Leben gekommen, damit ab. Er würde sagen, er hatte sogar eine gewisse Angst vor Mestre und der Daime, in dieser Zeit. Nach Mestre weg war sie sagte ihm, Padrinho Sebastião, der vor kurzem von der Zentrale Kirche getrennt hatte, um sein eigenes Zentrum in der sogenannten Colônia Cinco Mil gefunden zu begleiten.

Er war durch seine Flugbahn, ein treuer Begleiter von Padrinho Sebastião, in vielen großen und zarten Momente, die auch immer selbst ein großer General in der Spiritualität. Am Ende war er der aufgeklärte Mensch, sehr spezielle, Schlüsselperson seiner Regierung, ein Wächter und ein bedeutender Guider für viele.

Die inhärente Charakter einer erleuchteten Person oder spirituell erfüllt, ist, dass sie viele Male, meist im fortgeschrittenen Alter, Energie eines Kindes, in der Reinheit, in der Lockerheit, in der Unschuld. Und so war er, obwohl er wusste, dass sich auch sehr gut zur Disziplin, wenn es nötig war, dass in dieser Angelegenheit eine sehr ernste Person und mit viel Wissen. Er würde mit ihm zusammen zu bringen eine starke Kraft der Heilung und Reinigung, die in der Regel nur durch seine Anwesenheit offenbar werden würde; neben, bei Gelegenheit, die Übernahme unerwartete oder ungewöhnliche Formen, mit viel Einfachheit.

Er war ein sehr klarer und einfacher Mensch in seiner Zeit, der Demut, durch sein eigenes Verhalten unterrichtet. Er hatte die Hasenscharten und wir mussten aufpassen, wenn er sprach, aber wir “fast alles” zu verstehen, und er würde großen und kleinen Dinge, oft Nachrichten, die nur Jahre später erinnert und verstanden werden sagen. Er war ein sehr fein und lieben Menschen, schöne, fast wie eine kleine Fee …

Er war der Patriarch einer großen und wichtigen Familien, mit einigen speziellen Söhne und Töchter, wie Francisca und Francisco, als Chico ein leistungsfähiges und weise spirituelle Medium.

Wir haben eine Geschichte aus seiner Kindheit zu erzählen: Er war im Nordosten Brasiliens, in Piauí geboren und nach Akko kam mit dem Schiff, in der Zeit des Kautschuks. Er hatte seinen Vater schon früh im Leben verloren, und als er elf Jahre alt war, zu Hause, einige Marodeure des renommierten Lampião * angekommen. Sie fragten, ob er Essen hatte, und er nicht antwortete, dass er nicht … Dann packte sie ihn und legte eine Pistole in jeder seine Ohren … gesehen Tod aus nächster Nähe, wie ihm gesagt … aber nichts mit ihm passiert ist, aber sie legten seine Begleiter, älter, hinter die Pferde laufen.

Er war ein Mensch, der Disziplin, die nicht wie die Menschen mit Spiritualität zu spielen, und er war ein wichtiger spiritueller Bezugs im Licht Strom von denen er teilnahm.

Wir haben eine liebe Erinnerung an diese alte Mann und es war ihm, in den ersten Zeiten, die wir den Daime, der uns gelehrt, für die Königin Blätter sorgen mit aller Zärtlichkeit und Liebe “, wie es getan werden soll” gemacht. Waschen Sie sie mehrmals, fiscalizing irgendwie die Frauen Aufgaben zur Aufnahme der Blätter, in der Kraft der Binnengewässer, unter der Sonne oder der Mond, und das Licht des göttlichen Meisters … es ihm, die wirklich kümmerte sich um die Blätter war, während vielen Jahren ruhen sie in den Bananenbaumblätter, die Bewässerung immer sie gelegentlich in dezenten Winkeln unter dem frischen Schatten des grünen und liebevolle Wald versteckt. Dies sollte daran erinnert werden!

Er pflegte zu sagen eine sehr gute Sache, dass es wert, daran zu erinnern, dass fast ein Taoist Haiku (einen Satz oder eine kurze Idee, der rätselhafte Charakter, die eine spirituelle Bedeutung zu lösen), dass “Wer hat Recht ist falsch, und wer ist falsch, richtig ist “. Wir können dies mit den Normen des Rituals thematischen beziehen, oder mit der “richtigen” Weg, Dinge zu tun, und dieser Weg scheint manchmal ein Mensch zu sein “falsch” aber er hat recht, weil er nach seinem Herzen, seine Intuition, seine eigene Schicksal …

In den letzten Jahren seines Lebens, körperlich krank, gelang es ihm, zu besuchen und Hilfe aus dem Haus der Gemeinnützigen Stiftung Schwester Francisca Gabriel *, wie sie genannt wird, auf diese Weise den Nachweis der Wert untereinander gegeben … er dort gern, aber er sagte, Mestre [Irineu] war einzigartig!

Francisca Gabriel * ein bestimmtes Mitglied des sogenannten Barquinha.
Lampião * war der große Held der brasilianischen Folklore. Lampião (“Öllampe” auf portugiesisch) war der Spitzname der “Captain” Virgulino Ferreira da Silva, der berühmteste Führer einer Cangaceiro Band (Plünderer und Banditen, die den Nordosten Brasiliens in den 1920er und 1930er Jahren terrorisiert). So begann die Legende von Lampião und Maria Bonita (seinem Gefährten), die Themen aus unzähligen Volkssagen wurde, mit allen Elementen des Dramas, Leidenschaft und typisch für “Far West” Geschichten Gewalt. Von vielen, galt er als Volksheld, eine Art Robin Hood und der Kopf einer Bauernaufstand gegen die all-dominant, feudalen Bauern der Region (die sogenannten Coronels). Es bleibt die Tatsache, dass er der bekannteste der vielen ländlichen Banditen (in eigener Aussage), die den armen Hinterland des Nordosten Brasiliens (wikipedia) befallen.

Dieses bescheidene “Master” seiner eigenen Linie wurde genau für seine Gesundheit zu wollen, noch dachte, es war der Moment noch nicht verlassen, selbst wenig Zeit vor seinem Ableben kämpfen, weder. Aufgrund dieser vielen Heilung und Hilfe Arbeiten wurden für ihn gehalten werden. Doch in diesem Kampf, kam er zu einem Punkt, in dem er beschloss, wirklich gehen … vor der St.-Josephs-1996 rief er die Menschen, einen nach dem anderen, sagen, dass es, um zu beten, damit er zu bleiben, dass seine Stunde gekommen war … Aber es hat nicht an diesem Tag noch passieren, des heiligen Josef, und er sogar etwas verbessert. Ein paar Tage mit ihm unter Rest übergeben, wie immer sehr klar in alle diese Momente, die Kommunikation seiner letzten Richtlinien und Mitteilungen des Lichts.

Wenn Samstag angekommen sah er auf den Tag leicht und sagte: “Was für ein schöner Tag; Heute ist der Tag, ich will gehen! “, und es war wirklich ein besonderer blauer Himmel, wirklich schön. Er schaute die ganze Zeit aus dem Fenster. Jemand näherte, begann zu kanalisieren, fing an zu singen, und er begann, seine Lieder zu singen. Er sang die Hymne “Caboclo Guerreiro” und dies ist, wie er starb, Singen mit Kraft und mit dem Glauben, in seinem “Master” Durchgang (es wird gesagt, dass im gleichen Moment jemand gefeuert ein Feuerwerk in der Ortschaft …). Dies ist wert, verglichen mit dem Durchgang der orientalischen Meister, der in bewusster Weise Disincarnate, in “Samadhi” oder mystische Ekstase … dass im Falle des Daime, der gleiche “Samadhi” durch die Hymnen erreicht . Das Vergehen ist auch charakteristisch für die “Männer der Macht”, wie die Ältesten, die alten Schamanen der nordamerikanischen Stämme zum Beispiel, der weiß, und der beste Tag wählen können, um die “Welt der Geister” Call teilzunehmen.

Dieser edle Mann war am Tag der St. Michael an einem Samstag in der Woche Tag des Heiligen Michael, der 23. März, geboren im Jahre 1911, und starb, auch innerhalb der Fastenzeit der Periode “.

***

Antoine Yan Monory *, ein Französisch brasilianische Fotograf, war in den 80er Jahren ein wichtiger Aktivist der “Flor das Águas”, einem Heilkräuter Produktion Kern der Kirche Céu da Montanha (Mauá), mit einer Arbeit stark mit der Bewegung als bekannt identifiziert “umbandaime”. Nach 1992 zog er nach Acre, wo er begonnen, die Mitte des Madrinha Francisca Gabriel in der Isaura Parente Stadtteil, in Rio Branco besuchen. Die Flor das Águas “Magazin über Ayahuasca und Natur, wurde veröffentlicht und von ihm produzierten in einer völlig unabhängigen Weise aus leider nur zwei Editionen (vergriffen). Heute Yan lebt wieder in Frankreich.
http://afamiliajuramidam.org/english/the_companions/manoel_corrente.html

Antoine Yan Monory * a écrit, dans l’année de son passage, en l’honneur de Padrinho Manoel Corrente.

Il est né le 29 Septembre, jour de la Saint-Michel, et est décédé à 80 ans.

Il était une personne qui est arrivé dans le Daime après que son fils, Chico Corrente, commençant ainsi dans le Alto Santo avec Mestre Irineu encore en vie. Il disait qu’il avait même une certaine crainte de Mestre, et du Daime, à ce moment-là. Après Mestre avait disparu, ils lui ont dit d’accompagner Padrinho Sebastião, qui avait récemment séparé de l’église du siège de fonder sa propre centre dans la dite Colônia Cinco Mil.

Il était, par sa trajectoire, un fidèle compagnon de Padrinho Sebastião, dans de nombreux grands moments et délicates, lui-même un grand général dans la spiritualité aussi devenir. À la fin, il était cette personne éclairée, très spécial, personne clé de son règne, étant un tuteur et un guider importante pour beaucoup.

Le caractère intrinsèque d’une personne éclairée, ou spirituellement remplies, est d’avoir à plusieurs reprises, surtout dans l’âge avancé, l’énergie d’un enfant, dans la pureté, dans le relâchement, dans l’innocence. Et ce est ainsi qu’il était, mais il savait aussi très bien à la discipline quand il le fallait, étant à ce sujet une personne très sérieuse et avec beaucoup de connaissances. Il apporterait avec lui un fort pouvoir de guérison et de nettoyage, qui serait manifeste généralement que par sa présence; d’ailleurs, à l’occasion, la prise en charge des formes inattendues ou peu, avec beaucoup de simplicité.

Il était une personne très lucide et simple dans son temps, qui a enseigné l’humilité par son propre comportement. Il avait les becs de lièvre et nous avons dû faire attention quand il a parlé, mais nous avons compris “presque tout”, et il disait de grandes et de petites choses, de nombreux messages de fois qui des années plus tard se souvenir et compris. Il était une personne très fine et cher, belle, presque comme une petite fée …

Il était le patriarche d’une grande et importante famille, avec des fils et des filles spéciales, comme Francisca et Francisco, étant Chico un médium spirituel puissant et sage.

Nous avons une histoire de son enfance à raconter: il est né dans le nord-est du Brésil, dans Piauí, et il est venu à Acre par bateau, dans le temps du caoutchouc. Il avait perdu son père tôt dans la vie et quand il avait onze ans, à la maison, quelques maraudeurs de la renommée Lampião * arrivé. Ils ont demandé se il avait de la nourriture, et il a répondu que non, qu’il ne avait pas … Puis ils ont attrapé et placé un pistolet dans chaque de ses oreilles … vu la mort de près, comme il le dit … mais rien qui se est passé avec lui, mais ils ont mis son compagnon, plus âgé, à courir derrière les chevaux.

Il était une personne de la discipline qui ne aiment pas les gens de jouer avec la spiritualité, et il était une référence spirituelle importante dans le courant lumière de laquelle il a participé.

Nous avons un cher souvenir de ce vieil homme et que ce était lui, dans les premières fois que nous avons fait le Daime, qui nous a appris à prendre soin des feuilles de la Reine, avec toute affection et d’attention », comme il est censé être fait”. Laver plusieurs fois, fiscalizing en quelque sorte la tâche des femmes de ramasser les feuilles, dans la force des eaux douces, sous le soleil ou de la lune, et la lumière du Divin Maître … ce est lui qui a vraiment pris soin de les feuilles était, pendant de nombreuses années, les repos dans les feuilles de bananier, toujours les arroser, à l’occasion cachés dans les recoins discrets sous l’ombre fraîche de la forêt verte et aimante. Cela devrait être rappelé!

Il disait une très bonne chose qu’il est digne de rappeler, étant presque un Haiku taoïste (une phrase ou une courte idée, personnage énigmatique, ayant une signification spirituelle pour résoudre), que «Qui a raison qui est mal, et qui est mauvais, ce est juste ». Nous pouvons relier cela avec les normes de la thématique rituel, ou avec le «bonne» façon de faire les choses, et de cette façon une personne semble parfois être «mauvais», mais il a raison parce qu’il suit son cœur, son intuition, son propre destin …

Dans les dernières années de sa vie, être physiquement malade, il a réussi à visiter et recevoir de l’aide de la maison de la sœur de charité Francisca Gabriel *, comme elle est appelée, cette façon de prouver la valeur donnée à l’autre … il aimait là-bas, mais il a dit que Mestre [Irineu] était unique!

Francisca * Gabriel était un élément distinct de la dite Barquinha.
Lampião * était le grand héros du folklore brésilien. Lampião (“Lampe à pétrole” en portugais) était le surnom de “Capitaine” Virgulino Ferreira da Silva, le plus célèbre chef d’une bande de maraudeurs Cangaço (et hors la loi qui a terrorisé le nord-est du Brésil dans les années 1920 et 1930). Ainsi commença la légende de Lampião et Maria Bonita (son compagnon), qui est devenu sujets d’histoires folkloriques innombrables, avec tous les éléments du drame, la passion et la violence typique des histoires “Far West”. Par beaucoup, il était considéré comme un héros populaire, une sorte de Robin des Bois et la tête d’une révolte paysanne contre les tout-dominants, les agriculteurs féodaux de la région (les soi-disant coronels). Le fait demeure qu’il était le plus célèbre des nombreux bandits rurales (dans son propre aveu) qui infestaient les pauvres arrière-pays de Nordeste brésilien (wikipedia).

Ce «maître» humble de sa propre lignée était exactement bat pour sa santé, ni vouloir ni pensant que ce était le moment de partir encore, même peu de temps avant son décès. En raison de cette nombreuses œuvres de guérison et d’assistance ont eu lieu pour lui. Cependant, dans cette lutte, il est venu à un point où il a décidé d’aller vraiment … avant la Saint-Joseph de 1996, il a appelé les gens, un par un, en disant que ce était pour cesser de prier pour pour lui de rester, que son heure était venue … Mais ce ne est pas arrivé à ce jour encore, de Saint-Joseph, et il a même un peu améliorée. Quelques jours passèrent avec lui sous le repos, comme d’habitude très lucide dans tous ces moments, de communiquer ses dernières directives et messages de la lumière.

Lorsque samedi est arrivé, il a regardé la lumière du jour et dit: «Quelle belle journée; aujourd’hui, ce est le jour où je veux aller! “, et ce était vraiment un ciel bleu spécial, vraiment beau. Il regardait tout le temps à travers la fenêtre. Quelqu’un est venu près, a commencé canaliser, a commencé à chanter, et il a également commencé à chanter ses hymnes. Il a chanté l’hymne “Caboclo Guerreiro» et ce est ainsi qu’il est décédé, en chantant avec force et avec la foi, dans son passage “du maître” (il est dit que, au même moment, quelqu’un a tiré un feu d’artifice dans le village …). Ce est digne d’être comparé au passage des maîtres orientaux », qui désincarnent d’une manière consciente, dans” Samadhi “, ou extase mystique … être dans le cas de la Daime, ce même” Samadhi “atteint par les cantiques . Cette disparition est également caractéristique des “hommes de pouvoir”, comme les aînés, les anciens chamans des tribus d’Amérique du Nord par exemple, qui sait et peut choisir le meilleur jour pour assister à la “monde des esprits” appel.

Cette noble homme est né le jour de la Saint-Michel, en 1911, et est décédé le samedi, aussi le jour de la semaine de Saint-Michel, le 23 Mars, dans la période “de carême.

***

Antoine Yan Monory *, un photographe brésilien Français, était dans les années 80 un militant important du “Flor das Águas”, un médicament noyau de l’église Céu da Montanha (Mauá) de production d’herbes, avec un travail fortement identifié avec le mouvement connu sous le nom “umbandaime”. Après 1992, il se installe à Acre où il a commencé à fréquenter le centre de la Madrinha Francisca Gabriel dans le quartier de la Isaura Parente, à Rio Branco. Le magazine de la Flor das Águas, sur l’ayahuasca et la nature, a été publié et produit par lui d’une manière totalement indépendant, composé malheureusement de seulement deux éditions (Epuisé). Aujourd’hui Yan réside à nouveau en France.
http://afamiliajuramidam.org/english/the_companions/manoel_corrente.html

एंटोनी यान Monory * Padrinho Manoel Corrente करने के सम्मान में, उसके पारित होने के वर्ष में, लिखा था।

उन्होंने कहा कि सितंबर को 29, सेंट माइकल के दिन पैदा हुआ था, और 80 साल की उम्र के साथ दूर पारित किया गया था।

वह अभी भी जिंदा मेस्त्रे Irineu साथ ऑल्टो सैंटो में इस प्रकार शुरू करने, उनके बेटे, चिको Corrente के बाद Daime में पहुंचे, जो एक व्यक्ति था। उन्होंने कहा कि उस समय में, वह भी मेस्त्रे की एक निश्चित डर था कि बताओ, और Daime का होगा। मेस्त्रे चला गया था के बाद वे हाल ही में तथाकथित Colonia Cinco मिल में अपने ही केंद्र पाया करने के लिए ‘मुख्यालय चर्च से अलग कर दिया था, जो Padrinho Sebastião, साथ देने के लिए कहा था।

उन्होंने यह भी खुद को अध्यात्म में एक महान सामान्य होता जा रहा है, कई महान और नाजुक क्षणों में उनके प्रक्षेपवक्र, Padrinho Sebastião के एक वफादार साथी, के माध्यम से किया गया था। अंत तक वह एक अभिभावक और कई के लिए एक महत्वपूर्ण guider के किया जा रहा है, इस प्रबुद्ध व्यक्ति, उसके शासनकाल के बहुत खास, प्रमुख व्यक्ति था।

निहित एक प्रबुद्ध व्यक्ति के चरित्र, या आध्यात्मिक निभाया, मासूमियत में, ढील में, पवित्रता में, ज्यादातर आधुनिक युग, एक बच्चे की ऊर्जा के क्षेत्र में, कई बार होने की है। उन्होंने यह भी कहा कि इस मामले को एक बहुत ही गंभीर व्यक्ति पर और ज्यादा ज्ञान के साथ किया जा रहा है, यह आवश्यक हो गया था जब अनुशासन के लिए बहुत अच्छी तरह से जानता था और यद्यपि इस तरह से वह था। वह उसके साथ आम तौर पर केवल उसकी उपस्थिति द्वारा प्रकट की जाएगी जो इलाज और सफाई, की एक मजबूत शक्ति के साथ लाना होगा; इसके अलावा, इस अवसर पर, बहुत सादगी के साथ अप्रत्याशित या असामान्य रूपों में ले।

वह अपने स्वयं के व्यवहार के माध्यम से विनम्रता सिखाया जो अपने समय में एक बहुत ही स्पष्ट और सरल व्यक्ति था। उन्होंने harelips था और हम वह बात जब ध्यान का भुगतान किया था, लेकिन हम “लगभग सब कुछ ‘समझ गया, और वह महान है और छोटी-छोटी बातों, केवल साल बाद याद किया और समझा जाना होता है कि कई बार संदेश कहेंगे। वह लगभग एक नन्हीं परी की तरह, प्यारा एक बहुत ही सुन्दर और प्रिय व्यक्ति था, …

उन्होंने चिको एक शक्तिशाली और बुद्धिमान आध्यात्मिक माध्यम जा रहा है, फ्रांसिस्का और फ्रांसिस्को जैसे कुछ विशेष बेटों और बेटियों के साथ, एक महान और महत्वपूर्ण परिवार के मुखिया था।

हम बयान करने के लिए अपने बचपन से एक इतिहास है: वह Piauí में ब्राजील के पूर्वोत्तर में पैदा हुआ था, और वह रबर के समय में, जहाज द्वारा एकड़ के लिए आया हुआ था। उन्होंने कहा कि प्रारंभिक जीवन में अपने पिता को खो दिया था और वह घर पर, ग्यारह साल का था, जब प्रसिद्ध Lampião के कुछ दंगाई * पहुंचे। वह भोजन किया था उन्होंने पूछा, और वह कोई जवाब दिया, वह भी नहीं था कि … तो फिर वे उसे पकड़ लिया और उन्हें बताया के रूप में, ऊपर बंद से उसके कान में से प्रत्येक … देखा मौत में एक पिस्तौल रखा है … लेकिन कुछ भी नहीं है उसके साथ क्या हुआ, हालांकि वे घोड़ों के पीछे चलाने के लिए उसके साथी, पुराने, डाल दिया।

उन्होंने कहा कि लोगों को आध्यात्मिकता के साथ खेलना पसंद नहीं था, जो अनुशासन का एक व्यक्ति था, और वह भाग लिया, जिनमें से प्रकाश वर्तमान में एक महत्वपूर्ण आध्यात्मिक संदर्भ था।

हम इस बूढ़े आदमी के प्रिय स्मृति है और यह हम “यह किया जा करने के लिए माना जाता है के रूप में” सभी स्नेह और ध्यान के साथ, रानी पत्तियों के लिए देखभाल करने के लिए हमें जो सिखाया Daime, बना दिया है कि पहले के समय में, वह था। कई बार इसे धोने के लिए किसी भी तरह धूप के तहत या चांदनी की, ताजा पानी के बल में, पत्ते उठा के महिलाओं के कार्य fiscalizing, और देवी मास्टर की रोशनी … यह वास्तव में पत्तियों का ख्याल रखा, जो उसे था, कई वर्षों के दौरान, हमेशा हरे और प्यार वन की ताजा छाया के नीचे विचारशील nooks में छिपा अवसर पर, उन्हें पानी, केले के पेड़ के पत्तों में उन्हें आराम कर। यह याद दिलाया जाना चाहिए!

उन्होंने कहा कि सही गलत है, और कौन है जो कि “, यह (एक आध्यात्मिक अर्थ को हल करने के लिए होने, रहस्यपूर्ण चरित्र का एक वाक्य या एक छोटी विचार,) लगभग एक Taoist हाइकू किया जा रहा है, याद दिलाने के लिए योग्य है कि एक बहुत अच्छी बात कहने के लिए इस्तेमाल किया गलत है “सही है। हम अनुष्ठान विषयगत के मानदंडों के साथ इस संबंधित हैं, या बातें कर के “सही” जिस तरह से साथ है, और इस तरह से कभी कभी एक व्यक्ति को ‘गलत’ किया जा रहा है, लेकिन वह सही है कि वह अपने दिल, अपने अंतर्ज्ञान, पीछा कर रहा है क्योंकि उसकी अपनी है सकते हैं भाग्य …

अपने जीवन के अंतिम वर्षों में, शारीरिक रूप से बीमार होने के नाते, वह यात्रा है और वह भी कहा जाता है, के रूप में चैरिटेबल बहन फ्रांसिस्का गेब्रियल * के घर से सहायता प्राप्त करने में कामयाब रहे, एक दूसरे को दी मूल्य साबित इस तरह … वह वहाँ पर पसंद है, लेकिन वह मेस्त्रे [Irineu] अद्वितीय था कि कहा!

फ्रांसिस्का गेब्रियल * तथाकथित Barquinha की एक विशिष्ट सदस्य थे।
Lampião * ब्राजील लोककथाओं के महान नायक थे। Lampião (पुर्तगाली में “तेल लैंप”) “कप्तान” Virgulino फरेरा डा सिल्वा (1920 और 1930 के दशक में ब्राजील के पूर्वोत्तर आतंकित जो दंगाई और डाकू) एक Cangaço बैंड के सबसे प्रसिद्ध नेता के उपनाम था। इस प्रकार नाटक, जुनून, और “सुदूर पश्चिम” कहानियों के विशिष्ट हिंसा के सभी तत्वों के साथ, असंख्य लोक कहानियों के विषयों जो बन Lampião और मारिया बोनिता (अपने साथी), की कथा शुरू कर दिया। कई द्वारा, वह एक लोक नायक, रॉबिन हुड की तरह है और इस क्षेत्र (तथाकथित coronels) के सभी प्रमुख, सामंती किसानों के खिलाफ एक किसान विद्रोह के सिर माना जाता था। तथ्य यह है कि वह पूर्वोत्तर ब्राजील (विकिपीडिया) के गरीब दूरदराज के इलाकों पीड़ित कि (अपने ही प्रवेश में) कई ग्रामीण डाकुओं के सबसे कुख्यात था कि बनी हुई है।

अपने ही वंश की यह विनम्र ‘मास्टर’ वास्तव में उनके स्वास्थ्य के लिए लड़ रहे हैं, न तो चाहने और न ही दूर उनके निधन से पहले, यह अभी तक विदा करने के लिए क्षण था कि यहां तक ​​कि छोटे से समय में सोच रहा था। इस वजह से कई चिकित्सा और सहायता कार्यों के लिए उसके लिए आयोजित की गई। हालांकि, इस लड़ाई के भीतर, वह सेंट जोसेफ 1996 के पहले … वह वास्तव में जाने का फैसला किया है जिसमें एक बात करने के लिए आया था, उन्होंने कहा कि यह उसके रहने के लिए क्रम में प्रार्थना को रोकने के लिए कह रही है कि लोगों को एक के बाद एक, कि उसकी घंटे आया था … लेकिन यह सेंट जोसेफ की, अभी तक इस दिन पर ऐसा नहीं हुआ है, और वह भी एक छोटे से सुधार हुआ है। कुछ दिनों में, इन क्षणों के सभी में बहुत स्पष्ट अर्थ हमेशा की तरह, बाकी के तहत उसके साथ पारित कर उनका अंतिम दिशा-निर्देशों और प्रकाश का संदेश संवाद।

शनिवार पहुंचे वह दिन के प्रकाश में देखा और कहा, “क्या एक खूबसूरत दिन; आज “! मैं जाना चाहता हूँ दिन है, और यह वास्तव में सुंदर, वास्तव में एक विशेष नीले आकाश था। वह खिड़की के माध्यम से पूरे समय देख रखा है। कोई है, करीब आए channeling शुरू कर दिया, गाना शुरू कर दिया है, और वह भी अपने भजन गाना शुरू कर दिया। उन्होंने कहा कि भजन “Caboclo Guerreiro” गाया था और इस तरह से वह (यह एक ही पल में किसी … गांव में एक आतिशबाजी निकाल दिया कि कहा जाता है) अपने ‘मास्टर की’ पारित होने में, बल के साथ और विश्वास के साथ गायन, निधन हो गया है। यह “समाधि” में, एक सचेत तरीके से disincarnate जो प्राच्य स्वामी ‘, के पारित होने की तुलना में किया जा रहा है के योग्य है, या फकीर परमानंद … Daime के मामले में किया जा रहा है, यह एक ही “समाधि” भजन के माध्यम से पहुँचा । निधन से यह भी “सत्ता के पुरुषों” की विशेषता है, बड़ों की तरह, कॉल “आत्माओं की दुनिया ‘में भाग लेने के लिए सबसे अच्छा दिन चुन सकते हैं, जो जानता है और उदाहरण के लिए उत्तर अमेरिकी जनजातियों, के पुराने shamans के।

इस महान आदमी का रोज़ा अवधि “के भीतर, यह भी एक शनिवार को सेंट माइकल, 23 ​​मार्च के सप्ताह के दिन 1911 में, सेंट माइकल के दिन पैदा हुआ था और निधन हो गया था।

***

एंटोनी यान Monory *, एक फ्रांसीसी ब्राजील के फोटोग्राफर, दृढ़ता के रूप में जाना आंदोलन के साथ की पहचान एक काम के साथ, 80 “फ्लोर दास Águas”, चर्च CEU डा मोंतान्हा (Maua) के एक औषधीय जड़ी बूटी उत्पादन नाभिक का एक महत्वपूर्ण कार्यकर्ता के दौरान किया गया “umbandaime”। वह रियो ब्रैंको में Isaura PARENTE जिले में Madrinha फ्रांसिस्का गेब्रियल के केंद्र में भाग लेने के लिए शुरू कर दिया है, जहां 1992 के बाद वह एकड़ में ले जाया गया। फ्लोर दास Águas ‘पत्रिका, दुर्भाग्य से सिर्फ दो संस्करणों (बाहर बेचा) मिलकर, एक पूरी तरह से स्वतंत्र तरीके से Ayahuasca और प्रकृति के बारे में प्रकाशित किया गया था और उसके द्वारा उत्पादित। आजकल यान फ्रांस में फिर से रहता है।
http://afamiliajuramidam.org/english/the_companions/manoel_corrente.html

Антуан Ян Monory * писал, в год его прохождения, в честь Padrinho Мануила Корренте.

Он родился сентября 29-го, в День Святого Михаила, и скончался в 80 лет.

Он был человеком, который прибыл в Daime в честь его сына, Чико Корренте, начиная, таким образом, в Альто-Санту с Местре Ириней все еще жив. Он бы сказал, что у него даже были определенные опасения Местре, и в Daime, в то время. После Местре пропал они сказали ему, чтобы сопровождать Padrinho Себастьяна, который недавно отделена от церкви штаб-квартиры, чтобы основать свою собственную центр в так называемом Колония Синко Миля.

Он был, по его траектории, верного спутника Padrinho Себастьяна, во многих больших и тонких моментов, также становится сам великий полководец в духовности. К концу он был наш просвещенный человек, очень особенный, ключевой фигурой своего правления, будучи опекуном и значительное гида для многих.

Неустранимость просвещенного человека, или духовно выполнены, это иметь много раз, в основном в пожилом возрасте, энергетики ребенка в чистоте, в рыхлости, в невиновности. И этот путь он был, хотя он также очень хорошо знал, к дисциплине, когда это было необходимо, находясь на этом вопросе очень серьезный человек и с большим знанием. Он принесет с собой сильную власть излечения и очищения, который будет в целом проявляется только своим присутствием; Кроме того, по случаю, взяв на себя неожиданные или необычные формы, с большой простотой.

Он был очень ясный и простой человек в свое время, который учил смирению через своего поведения. Он имел harelips и мы должны были обратить внимание, когда он говорил, но мы понимали “почти все”, и он скажет большие и маленькие вещи, много раз сообщения, которые лишь спустя годы будут помнить и понятны. Он был очень хорошо и уважаемый человек, прекрасный, почти как маленькая фея …

Он был патриархом великой и влиятельной семьи, с некоторыми специальными сыновей и дочерей, как Франциска и Франциско, будучи Чико мощный и мудрый духовный средой.

У нас есть история из детства рассказывать: он родился на северо-востоке Бразилии, в Piauí, и он пришел в Акко на корабле, во время резины. Он рано в жизни потерял отца и когда ему исполнилось одиннадцать лет, у себя дома, некоторые мародеры из известных Lampião * прибыл. Они не спросили, если он была еда, и он ответил нет, что у него не было … Потом они схватили его и положил пистолет в каждом из его ушей … видел смерть с близкого расстояния, как он сказал … но ничего с ним случилось, однако они поставили свою спутницу, старше, бежать за лошадьми.

Он был человеком дисциплины, которые не хотели, чтобы люди играют с духовностью, и он был важным духовным полномочий в свете тока из которых он принимал участие.

У нас есть дорогой память об этом старике, и это было его словам, в первый раз, что мы сделали Daime, который научил нас, чтобы ухаживать за листьями Queen, со всеми любовью и вниманием “, как это предполагается сделать”. Стиральная его несколько раз, fiscalizing-то женскую задачу выбора листья, в силу пресных водах, под солнцем или в лунном свете, и свет Божественной Мастер … это был он, кто действительно заботился листьев, в течение многих лет, опираясь их в бананового дерева листьев, всегда полива их, по случаю, скрытой в дискретных уголки под свежим тени зеленой и любящей лес. Это должно быть напомнил!

Он говорил очень хорошо, что он достоин, чтобы напомнить, будучи почти даосский Haiku (предложение или короткий идею, загадочного персонажа, имея духовный смысл разрешить), что “Кто прав не так, и кто неправильно правильно “. Мы можем связать это с нормами ритуального тематики, или с “правильный” способ делать вещи, и таким образом иногда человек, кажется, чтобы быть “неправильно”, но он прав, потому что он после его сердце, его интуицию, свой Судьба …

В последние годы своей жизни, будучи физически болен, ему удалось посетить и получить помощь из дома Благотворительного Сестра Франциска Габриэль *, как она называется, таким образом доказав значение, указанное друг к другу … он любил там, но он сказал, что Местре [Ириней] был уникален!

Франциска Габриэль * был особым членом так называемой Barquinha.
Lampião * был великий герой бразильского фольклора. Lampião (“масляная лампа” на португальском языке) был псевдоним «Капитан» Virgulino Феррейра да Силва, самый известный лидер группы Cangaço (мародеров и бандитов, которые терроризировали северо-востоке Бразилии в 1920-х и 1930-х годов). Таким образом, началась легенда о Lampião и Мария Бонита (его компаньон), который стал предметы бесчисленных народных сказок, со всеми элементами драмы, страсти и насилия, типичной для “Дальний Запад” историй. Многие, он считался народным героем, своего рода Робин Гуд и руководитель крестьянского восстания против все доминирующих феодальных крестьян региона (так называемые coronels). Факт остается фактом, что он был наиболее известным из многих сельских бандитов (в его собственному признанию), что зараженные плохое материковых северо-востоке Бразилии (Википедия).

Этот скромный “мастер” по собственному линии не было точно борьбы за свое здоровье, ни желания, ни думая, что это был тот момент, отойти не менее, даже немного времени до его ухода из жизни. Из-за этого многие исцеления и помощи работ были проведены для него. Тем не менее, в этой борьбе, он пришел к точке, в которой он решил, чтобы действительно идти … до Санкт-Иосифа 1996 он назвал людей, один за другим, говоря, что он должен был перестать молиться для того, чтобы он остался, что пришел час Его … Но этого не произошло в этот день еще, Святого Иосифа, и он даже немного улучшилось. Прошло несколько дней, с ним под остальных, как обычно, очень ясный во всех этих моментов, общаясь свои последние рекомендации и сообщений света.

Когда субботу прибыл, он посмотрел на дневной свет и сказал: “Что прекрасный день; сегодня день я хочу пойти! “, и это было действительно специальное голубое небо, действительно красиво. Он продолжал смотреть все время через окно. Кто-то подошел, начал направлять, начал петь, и он также начал петь свои гимны. Он пел гимн “Caboclo Гиррейру”, и это, как он ушел из жизни, петь с силой и верой в его прохождения “хозяина” (он сказал, что в тот же момент кто-то выстрелил фейерверк в деревне …). Это стоит того по сравнению с прохождением восточных мастеров », которые развоплощенные в сознательном Кстати, в” самадхи “, или мистическая, экстаз … будучи в случае Daime, это же” самадхи “достигается за счет гимнов , Это кончиной характерно также «людей власти», как старейшинам, старые шаманы Северной Америки племен Например, кто знает и может выбрать лучший день для участия в “мир духов” вызова.

Этот благородный человек родился в день святого Михаила, в 1911 году, и скончался в субботу, а также в будние дни святого Михаила, март 23, в Великий пост годов периода ».

***

Антуан Ян Monory *, французский бразильский фотограф, был в 80-х важно активист «Flor-даш Águas”, лекарственного производства травы ядра церкви Сеу да Монтанья (Мауа), с работы сильно отождествляется с движения, известного как “umbandaime”. После 1992 года он переехал в Акко, где он начал посещать центр Madrinha Франциска Гавриила в районе Isaura PARENTE-х годов, в Рио-Бранко. Это издание Flor даса Агуас ‘, о Аяхуаски и природы, был опубликован и выпущена им в совершенно независимым образом, состоящий, к сожалению, из всего двух изданий (проданы). В настоящее время Ян снова находится во Франции.
http://afamiliajuramidam.org/english/the_companions/manoel_corrente.html